خدايا من همه اش به اين فكر مي كنم كه مگر مي شود آدم با خدا دوست شود.آخر تو خيلي بزرگي و من خيلي كوچكم. اما من ياد حضرت ابراهيم افتادم كه توبهش گفته بودي خليل. خليل يعني دوست وخليل الله يعني دوست خدا. اما او پيامبر بود. من كه پيامبر نيستم. شايد تو فقط با پيامبرها دوست مي شوي.

اما من گشتم و توي قرآن يك آيه پيدا كردم كه ثابت مي كرد تو با همه دوست مي شوي؟

سوره يونس آيه ۶۲: " آگاه باشيد كه دوستان خدا ترسي ندارند و غمگين نمي شوند."

يعني تو مي تواني يك عالم دوست داشته باشي. پس من هم مي توانم دوستت باشم. اصلا تو در آيات بسياري گفته اي چه كساني را دوست داري؟

بدرستيكه خداوند پرهيزكاران را دوست دارد.        آل عمران/۷۶

بدرستيكه خداوند پاكان را دوست دارد.               توبه/۱۰۸

بدرستيكه خداوند نيكوكاران را دوست دارد.         آل عمران/۱۳۴

بدرستيكه خداوند صبركنندگان را دوست دارد.      آل عمران/۱۴۶

بدرستيكه خداوند توكل كنندگان را دوست دارد.    آل عمران/۱۵۹

اين جوري خيلي خوب است. اصلا فوق العاده است. خدايا ممنون كه اجازه دادي با تو دوست باشم.